ματιές στα βαλκάνια

όσα χρόνια παρακολουθώ το φεστιβάλ οι ταινίες από τα βαλκάνια είναι πάντα μια σίγουρη επιλογή. ποτέ δεν πρόκειται να κλάψεις τα λεφτά που έδωσες, ούτε να μετανιώσεις για το χρόνο που σπατάλησες. ωστόσο δε παύουν να υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις.

προσωπικά έχω πάψει να επιλέγω ταινίες από τα βαλκάνια, όταν κατάλαβα πως διακρίνω πολλές ομοιότητες στην κινηματογραφία τους και σε αυτήν της χώρας μας. για μένα το σινεμά είναι τρόπος διαφυγής και σίγουρα η γειτονική κουλτούρα μοιάζει κατώτερη των προσδοκιών μου.

μια τέτοια ταινία είδα χθες

το πιο ευτυχισμένο κορίτσι στον κόσμο

radu jude

ρουμανία-ολλανδία 2009

ένα κορίτσι κερδίζει ένα αυτοκίνητο σένα διαγωνισμό ενός αναψυκτικού. ταξιδεύει με τους γονέις της στο βουκουρέστι για να πάρει μέρος στο διαφημιστικό του αναψυκτικού και να παραλάβει το έπαθλο. οι γονείς της θέλουν να πουλήσουν το αυτοκίνητο και με τα λεφτά να βγουν από τη μίζερη οικονομική κατάστασή τους, όμως το κορίτσι θέλει το αμάξι. μια μέρα, ένα ψυχολογικό πόλεμο, 30 λήψεις και δεκάδες λίτρα αναψυκτικού μετά η ταινία τελειώνει.

ευχάριστη εξαίρεση όμως αποτέλεσε η ταινία

όνειρο χειμωνιάτικης νύχτας

Γκόραν Πασκάλιεβιτς

σερβία-μαυροβούνιο 2004

ένας πρώην κατάδικος επιστρέφει στο σπίτι του, στο οποίο κατοικούν πλέον μια γυναίκα και το αυτιστικό παιδί της. μέσα από την προσπάθεια του να ενταχθεί στην κοινωνία, γεννιέται ο έρωτας προς τη γυναίκα και η πατρική αγάπη προς το κορίτσι. η ταινία γυρισμένη με ψηφιακή κάμερα κατορθώνει πολλά περισσότερα. από ταινίες με υψηλό προϋπολογισμό. το κοινό είχε την τύχη να συναντήσει τον σκηνοθέτη, που λίγο πριν την έναρξη της ταινίας είπε μερικά λόγια. αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι πως το κορίτσι δεν ήταν ηθοποιός και ο σκηνοθέτης για να παραμείνει πιστός στο συγκεκριμένο σενάριο συνάντησε πολλές δυσκολίες.

καταπληκτική ταινία. με δυσκολία μένεις αδιάφορος προς τον σκηνοθέτη και το έργο του και ένα μπράβο στο φεστιβάλ που φέτος προβάλλει το σύνολο της δουλειάς του.