Τεμπελιά

Οταν είσαι τεμπέλης βρίσκεις κάθε δικαιολογία να παρατείνεις αυτό το στάδιο και ειδικά όταν την ερχόμενη Δευτέρα επιστρέφεις στη δουλειά και θα είναι η πρώτη φορά στη ζωή σου που θα δουλεύεις ολόκληρο τον Αύγουστο. 

Απολαμβάνεις αυτές τις στιγμές και εύχεσαι να γίνουν σημαντικό υπόβαθρο για τις εβδομάδες που έρχονται..

Που και που οι ήχοι των φύλλων σε βγάζουν από τη ροή της σκέψης σου.

Μαυρίζει ο ουρανός κι ετοιμάζεται για ακόμη μια καλοκαιρινή καταιγίδα.

Στο πάρκο ο κόσμος συντομα θα αναζητήσει καταφυγιο απο τη βροχή και το μονοτονο τραγουδι των τζιτζικιών κάθε άλλο παρά καλοκαίρι θυμίζει.

Τι χειμώνας βαρύς (breaking the icy silence)

White Christmas

Διακοπέ ς

Είναι απόλαυση οι διακοπές..

είτε πρόκειται για ένα getaway weekend, είτε πρόκειται για ένα μακρύ ταξίδι αναψυχής, όταν κλείνεις την πόρτα πίσω σου με τη βαλίτσα στο χέρι, νιώθεις άλλος άνθρωπος!

Εγώ κυρίως νιώθω αγχωμένη, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Stereotypes: Funny because they are true

Μια ελληνίδα που ζει στην Αγγλία και έχει χιούμορ.

Κατερίνα Βρανά

Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι - The princess and the Pea

Δανία, Hans Christian Anderson 

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας πρίγκιπας, που ήθελε να παντρευτεί μια πριγκίπισσα. Συνάντησε πολλές υποψήφιες όμως ο πρίγκιπας πάντα έβρισκε κάποιο ελάττωμα σε αυτές γιατί η κάθε μια θα έπρεπε να ήταν αληθινή πριγκίπισσα στην εμφάνιση και τους τρόπους.

Το συμπεράσμα μου??

Οι πολιτικές πεποιθήσεις δεν είναι θρησκεία.

και μια απορία..
γιατί όλοι είναι σοκαρισμένοι με την είσοδο της Χ.Α. στη βουλή?

NEW YORK

Οταν "άνοιξα" τα μάτια μου, κατάλαβα ότι ο τόπος μου δε μου ήταν αρκετός και ήθελα να ταξιδέψω.. Σε κάθε ταξίδι υπήρχε ο απόλυτος ενθουσιασμός και η αίσθηση ότι παντού μαθαίνεις κάτι που σε κάνει καλύτερη έκδοση του εαυτού σου.

Και μετά από χρόνια πέρασα τον ατλαντικό και τότε ένιωσα ότι άφησα το σπίτι μου. Για ένα κόσμο πιο "δυτικό" αλλά τελικά όχι τόσο ξένο. Και όταν πια έφτασε η στιγμή να κάνω ένα μεγάλο όνειρο πραγματικότητα, ένιωσα πιο έτοιμη από ποτέ. 

Metropolis - A New York City Timelapse from Will Boisture on Vimeo.

Νέα Υόρκη θα πει
Να βλέπεις εικόνες που κάνουν το μυαλό σου να στριμώχνεται και την καρδιά σου να κρύβεται γιατί μόνο έτσι μπορούν να ανταπεξέλθουν..

t.g.i.f...not!

Υπάρχουν κάποιες μέρες που απλά πρέπει να μείνεις στο κρεβάτι.

Και όταν τις ζεις, απλά δεν το πιστεύεις ότι όλα αυτά όντως συμβαίνουν!

Τέτοια μέρα πέρασα σήμερα..

Είναι η τρίτη εβδομάδα που τρέχω σαν τον Βέγγο (θεός σχωρέστον!)

Πολλή η κούραση και κάθε πρωινό ξύπνημα είναι και πιο δύσκολο από το προηγούμενο. Όταν σηκώθηκα σήμερα είδα το χιόνι να πέφτει και χάρηκα. Είχε μέρες να χιονίσει και η χθεσινή βροχή έκανε τα πάντα παγωμένα και επικίνδυνα. Είχα ήδη στο μυαλό μου ότι όταν θα χιόνιζε θα φορούσα τις Ugg για να ξεπλυθούν από το αλάτι που έχει αφήσει ένα τεράστιο λεκέ, οπότε ντύθηκα αναλόγως.

Φύγαμε πιο αργά απ' ότι συνήθως και περνώντας από το σχολείο της γειτονιάς τα παιδιά είχαν ήδη μπει στις τάξεις. 

Δύο βήματα απρόσεκτα χρειάστηκαν και αμέσως ένιωσα νερό μέσα στις μπότες. Ο-κ!! είχα νιώσει ξανά υγρασία, αλλά αυτό ήταν κάπως παραπάνω από υγρασία. Ευτυχώς το μετρό είναι κοντά και στο γραφείο έχω άλλα παπούτσια. (Τελικά όλες οι συμβουλές που μας έχουν δώσει για την αντιμετώπιση του καιρού εδώ, έχουν πιάσει τόπο.)

Φτάσαμε στο μετρό και ακούσαμε τις αναγγελίες για ένα ατύχημα και ότι δεν υπάρχει συγκοινωνία στη γραμμή μας. Ταράχτηκα. Το έλεγα και το ξανάλεγα ότι πρέπει να βρω έναν δεύτερο τρόπο να πηγαίνω στη δουλειά αλλά ποτέ μεχρι τώρα δεν έψαξα τα λεωφορεία. Ο κόσμος συσσωρευόταν στην αποβάθρα και κατάλαβα ότι σήμερα είναι η μέρα που θα πάω αλλιώς στη δουλειά. 

Βγήκαμε ξανά έξω. Θα περπατούσαμε την απόσταση μέχρι την μεθεπόμενη στάση του μετρό και από εκεί θα πάρουμε το 161 που το χω δει να περνάει από τον δρόμο στον οποίο βγαίνω από το μετρό της δουλειάς. 

Η απόσταση δεν είναι πολύ μεγάλη αλλά μετά από λίγο τα παπούτσια ήταν πλέον λούτσα. Το χιόνι είχε μετατραπεί σε έντονη βροχή και παντού είχαν δημιουργηθεί λακουβίτσες με νερό. Πήραμε το λεωφορείο μιάμιση ώρα μετά από την ώρα που φύγαμε από το σπίτι. Ήταν τόσο θολωμένα τα τζάμια που απορούσα αν θα καταλάβαινα πότε θα φτάσω έξω από το μετρό της δουλειάς. Πηγαίναμε και πηγαίναμε. Κόσμος ανέβαινε και κόσμος κατέβαινε κι εγώ καθαρίζοντας το τζάμι μπροστά μου τοπικά, έψαχνα για κάτι γνώριμο. Ξαφνικά το λεωφορείο άρχισε να αδειάζει επικίνδυνα και ήθελε πολύ εξυπνάδα για να καταλάβω ότι έχασα τη στάση μου.

Πλησίασα τον οδηγό και του είπα που ήθελα να πάω. Μου είπε ότι το λεωφορείο θα περάσει ξανά από εκεί και θα μας πάρει κανένα 20λεπτο. Κάθησα μπροστά και περίμενα, βρεγμένη και απογοητευμένη. Μόνο όταν κατέβηκα στη στάση κατάλαβα ότι είχα πάρει το λάθος λεωφορείο. Ευτυχώς πήγαινει και αυτό στη στάση Plamonton αλλά από την άλλη πευρά του μετρό. Μπήκα στο μετρό και διέσχισα την αποβάθρα για να περάσω στην άλλη πλευρά. Όταν βγήκα στο δρόμο πέρασε μπροστά μου το 160!

Μου πήρε 3 ώρες να φτάσω στη δουλειά..

From all the days it should have been today the day to wear my Ugg boots!

This was a huge (and not at all dry) mistake..

It took me "only" 3 hours to get to work and I still can't understand why I even got out of my bed this morning!

Έξω χιονίζει..

Ο χειμώνας δεν ήρθε ακόμη.
Ο χειμώνας όπως μας τον περιγράφουν τουλάχιστον..
Δεν μπορώ να πω ότι με πειράζει ιδιαίτερα, αλλά μια κάποια προσμονή μ' έχει πιάσει.
Και είναι που όλα είναι στολισμένα και το πνεύμα των Χριστουγέννων τρυπώνει δειλά δειλά μέσα μου.
(και όπου Χριστούγεννα, βλέπε λευκό..)

r.i.p.

20 χρόνια πριν πήγαινα πρώτη Γυμνασίου.
Θυμάμαι ήταν σαν σήμερα (ή αύριο μάλλον γιατί τότε τα νέα δεν κυκλοφορούσαν με την ταχύτητα του ίντερνετ) που το σχολείο μας είχε πάει εκδρομή στο Ποσειδώνιο. Βρισκόμουν κοντά στα γήπεδα του βόλεϊ όταν άκουσα κάποιον να λέει. "Το άκουσες?? Πέθανε ο τραγουδιστής των Queen!"
Δεν ξέρω αν οι λεπτομέρειες που θυμάμαι έγιναν πραγματικά ή τα χρόνια που πέρασαν πρόσθεσαν λίγο από φαντασία. Είναι πάντως γεγονός ότι εκείνη την ημέρα άκουγα πρώτη φορά για τον Freddie Mercury.
Τις επόμενες μέρες προσπάθησα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα και βοήθησε πολύ το γεγονός ότι το Μέγκα (το τηλεοπτικό κανάλι) τότε πρόβαλε ένα αφιέρωμα για τον Freddie και ολόκληρη την συναυλία των Queen από το Wembley!!
Αυτό ήταν!!
Είχα εθιστεί..
Εγραψα στο βίντεο ότι προβλήθηκε εκείνες τις μέρες για τον Freddie και το έβλεπα ξανά και ξανά.
Είχα συνγκλονιστεί από τη μουσική και το μεγαλείο που ενέπνεε αυτός ο άνθρωπος.
Έκτοτε δήλωνα φανατικά πως το αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Queen.
(ακόμη το δηλώνω..)

Στις 24 και 25 Νοεμβρίου 1981 οι Queen ήταν στο Μόντρεαλ και τραγούδησαν στο Montreal Forum. Από αυτές τις δύο συναυλίες προέκυψε ο διπλός live δίσκος "Queen Rock Montreal".

Αν είχα τη δυνατότητα να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο, το μόνο που θα ήθελα είναι να βρισκόμουν σε μια συναυλία των Queen.

The first snow of the year

Στο Μοντρεάλ το χιόνι ξεκινάει αρχές Νοέμβρη και τελειώνει, αν είσαι τυχερός, τον Μάρτιο. Φέτος ο Νοέμβριος ήταν σχετικά ζεστός μήνας με υπέροχες ηλιόλουστες μέρες και θερμοκρασίες πάνω από 10 βαθμούς Κελσίου. 

Λίγο πολύ όλοι ξεκίνησαν να αναρωτιούνται που είναι το χιόνι και περισσότερο από όλους εμείς. Κάθε μέρα βλέπαμε την πρόγνωση του καιρού και εδώ και μια εβδομάδα κάθε βράδυ κοιμόμασταν με την υπόσχεση του χιονιού. Σήμερα το πρωί όταν άνοιξα την κουρτίνα αντίκρυσα αυτό το υπέροχο θέαμα.

Η χαρά που ένιωσα είναι όμοια κάθε φορά που βλέπω χιόνι. 

Για μένα και για τους περισσότερους στην Ελλάδα το χιόνι είναι κάτι σπάνιο και συνδιάζεται στο μυαλό μας με παιχνίδι και κλειστά σχολεία. 

Βγήκαμε στο δρόμο με ανυπομονησία και κάθε βήμα στο μαλακό κατάλευκο χιόνι μου έδινε και μια στιγμή ικανοποίησης..

Εδώ είναι μαθημένοι σε αυτόν τον καιρό και η πόλη λειτουργούσε κανονικά. Οι άνθρωποι προσαρμόζονται ανάλογα και είναι εφοδιασμένοι κατάλληλα για να αντιμετωπίσουν το οτιδήποτε.

Τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο ακόμη και αν πρέπει να τα σύρουν!

Χιονοπόλεμο δεν παίξαμε..

Όπως κάθε μέρα περπατήσαμε προς τη στάση του μετρό. Όταν κατέβηκα στη στάση μου το χιόνι είχε δυναμώσει. Μέχρι να φτάσω στη δουλειά είχα γίνει μούσκεμα αλλά απολάμβανα τον περίπατο και χαιρόμουν το χιόνι προσπαθώντας να συγκρατήσω στη μνήμη μου τον ήχο της πατημασιάς μου. 

 

Σταμάτησε να χιονίζει νωρίς το απόγευμα και μέχρι να φύγω από τη δουλειά τα πεζοδρόμια είχαν καθαριστεί. Αύριο ανεβαίνει η θερμοκρασία και μάλλον το χιόνι θα αργήσει να ξαναφανεί. Αρχίζω να πιστεύω πως μόνο εμείς χαρήκαμε σήμερα με την έναρξη της εποχής του χιονιού. Ελπίζω να έχω την ίδια χαρά και μετά το τέλος του χειμώνα..

Καληνύχτα.

Save me

Ενημερώνομαι τόσο συχνά μέσα στη μέρα για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, που μου είναι αδύνατο να μείνω ανεπηρέαστη. 

Πραγματικά δεν ξέρω πια τι μένει να ειπωθεί.

Νιώθω ότι όλα φτάνουν στο τέλος τους και δεν έχει μείνει κανείς να μας σώσει.

Το δυσκολότερο όμως κομάτι είναι να σωθούμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάτι που ξεκινάει από τα μικρά, τα βασικά.

Πριν κοιτάξεις γύρω σου, κοίτα μέσα σου..

Before you start looking around, look inside you..

Μια τυχαία Κυριακή στο Μοντρεάλ - When Sunday comes in Autumn

Έχω καταλάβει ότι δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια για να γίνει μια μέρα ξεχωριστή.  

Ξυπνάς και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι το φθινόπωρο ήρθε και τα δέντρα έχουν ντυθεί στα κίτρινα. 

Μέχρι να ετοιμάσω το πρωινό που θα σερβιριστεί στο κρεβάτι, φωνές από το δρόμο μου κινούν την περιέργεια.
Οι πρώτοι θεατές έχουν αρχίσει να μαζεύονται για να υποστηρίξουν τους μαραθωνοδρόμους. 

Ναι! ο μαραθώνιος του Μοντρεάλ είναι σήμερα και περνάει μπροστά από το σπίτι μας! Εμφανίζεται ο πρώτος δρομέας! Σε λίγο ο δεύτερος και o τρίτος! Ακολουθούν κι άλλοι.. Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς θα τερματίσουν.

During one night the autumn its here!
The first yellow leaves made their appearance and it's a great opportunity for a lazy breakfast in bed.
Today is the marathon of Montreal and we are lucky enough to watch it from our windows.

Ο καλός καιρός ήταν η ώθηση που χρειαζόμασταν για λίγο τουρισμό. Ξεκινήσαμε με τα πόδια, με προορισμό το παλιό Μοντρεάλ και σε πολύ λίγη ώρα βρισκόμασταν στο παλιό λιμάνι. Ο Αγ. Λαυρέντιος έχει πολλά ρεύματα και σαν παιδιά της θάλασσας που είμαστε μας ικανοποίησε την λαχτάρα για το υγρό στοιχείο. Περπατήσαμε στις προβλήτες, χαζεύαμε τα σκάφη που έκαναν βόλτες και κινηθήκαμε προς την πλατεία Jacques Cartier με το δημαρχείο.

Later that afternoon we decided to take a walk to Old Montreal to enjoy the sunny day.
The old port its so beautiful and the river travels your thoughts. We reached the City hall from Place Jacques Cartier, where a lot of people were dining and taking a break.
Before we head back we walked through St Paul and we found Notre Dame Basilica. I hope next time we have more time to visit the church inside. 

 Ο ήλιος είχε αρχίσει να χαμηλώνει και κρύβεται πίσω από τα ψηλά κτίρια. Τουρίστες πολλοί στην περιοχή, άλλοι έκαναν βόλτα και άλλοι έκαναν διάλειμμα σε κάποιο από τα εστιατόρια. Περάσαμε την St Paul που γίνεται πεζόδρομος και φτάσαμε στην βασιλική της Notre Dame στην εκκλησία που παντρεύτηκε το 1994 η Celine Dion. 

Επιστρέψαμε νωρίς στη γειτονιά και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.

Οι μέρες που πέρασαν

Το σπίτι μας το βρήκαμε τυχαία, περπατώντας σε μια προτεινόμενη περιοχή.  Βρίσκεται απέναντι από το πάρκο La Fontaine και έχει καταπληκτική θέα.

  

 

Our house before becoming a home. 

 The first neighbor who paid a visit: Mr Squirrel.

 

Έξω από το παράθυρό μας έχει δύο δέντρα στα οποία ζει ο κύριος Σκίουρος. Κάθε πρωί που ξυπνά, κατεβαίνει το δέντρο και ξεχύνεται στο πάρκο.

 

Το πρώτο μας δείπνο: ελιόψωμα με ντομάτα και σκαλοπίνια σολωμού με ριζότο κολοκυθιών.

Parc La Fontaine.

 

 Κυριακάτικο brunch στο Les Folies. Μεγάλη ζημιά!! 

 

 

Η περιοχή μας Plateau - Mont Royal.

 

Μια ζωντανή βιτρίνα. A window that came alive..

 

Flea market at Mont Royal.

 

My first bixi (= bike and taxi).

Ένας μήνας παρά κάτι ψιλά.. ALMOST A MONTH

Ξέρω, ξέρω, λείπω καιρό.. Και βρίσκομαι πλέον στο καινούριο μας σπιτάκι!!
Σήμερα κλείνουμε 4 εβδομάδες στο Μοντρεάλ και 2 στο σπίτι. Αυτό σημαίνει πως μέχρι να γίνουν οι κατάλληλες διαδικασίες, είμαι χωρίς Ίντερνετ.. Ζω μεγάλη απομόνωση.. Αγαπημένος χώρος έχει γίνει ένα καφέ πάνω στην Mont Royal που πέρα από νόστιμα ροφήματα έχει και δωρεάν WiFi (αξία ανεκτίμητη!!). Το μαγαζί λέγεται "Εxpressions", παίζει τόση χαλαρή μουσική και η υπάλληλος ήδη με συμπάθησε.

Οι δυνάμεις μου εξαντλούνται σε καθημερινές δουλειές στο σπίτι, που όταν νιώθω ότι έχει σχεδόν συμμαζευτεί όλο κάτι προκύπτει και φτου από την αρχή.
Την Δευτέρα που μας πέρασε ζήσαμε την πρώτη μας αργία στον Καναδά. Labour Day. Κοινώς η πρωτομαγιά μας αλλά το Σεπτέμβρη. Τα πάντα ήταν κλειστά και όλοι είχαν ξεχυθεί στις εξοχές εκμεταλλευόμενοι το τριήμερο. 

Today its our 4 week anniversary in Montreal and the great news is that we found an apartment! And we all know what does that mean. No internet and comfort until everything gets in the right order! Fortunately I have very close to me a great place for coffee and free WiFi. This little cafe called "Expressions" is just what I need. Nice music, yummy coffee  and very friendly stuff. 
This week will go on with heavy work around the house and I wish that Mr Acanac will get me online sooner than possible.. 

 

Hello Canada, tell me how you doing

Το Μόντρεαλ απέχει από την Θεσσαλονίκη 11 ώρες πτήσης. Θα περάσεις βουνά και θάλασσες και θα βρεις τη χώρα που διάλεξες, 7 ώρες πίσω στο χρόνο. Φοβερό! 

Μας είχαν προετοιμάσει ότι έχει πολλούς Έλληνες εδώ, αλλά δεν περίμενα να φτάσω στο ξενοδοχείο και βγαίνοντας στο μπαλκόνι, ένα από τα αυτοκίνητα που περνούσε από κάτω να έχει τέρμα στο ραδιόφωνο, Αντώνη Ρέμο!!!! 

Οι πρώτες βόλτες αποκάλυψαν μια πόλη με πλεόνασμα πρασίνου και σκιουράκια να διακόπτουν την πορεία των αυτοκινήτων σε κεντρικούς δρόμους. Το νησί του Μόντρεαλ έχει κατά βάση χαμηλή δόμηση αλλά στο κέντρο υψώνονται πολλοί ουρανοξύστες. Οι άνθρωποι είναι ήρεμοι και τόσο εξυπηρετικοί. Σε κάνει να νιώθεις ανασφάλεια η τόση ευγένεια στις δημόσιες υπηρεσίες. Ευτυχώς γνωρίσαμε θαυμάσιους ανθρώπους που μας καθοδήγησαν αρκετά και όλα θα γίνουν πολύ πιο γρήγορα. 

Γαστρονομικά το Μόντρεαλ μοιάζει πολλά υποσχόμενα. Πριν μερικές μέρες άνοιξε εστιατόριο ο Gordon Ramsey! Ήπια διπλό καφέ σερβιρισμένο σε μπωλ, δοκίμασα κοτόπουλο st hubert, πήραμε ψωμί από την boulangerie της γειτονιάς, τυριά από το metro και φρέσκα framboise από τη λαική.

Η καλύτερη όμως λιχουδιά ήταν το ονομαστό poutine. 

Φάγαμε στο La Banguise 24h και δοκιμάσαμε 4 είδη poutine. 

Τηγανιτές πατάτες με σάλτσα κρέατος και μαλακό τυρί. Το τέλειο comfort food! Ανυπομονώ να το ξαναγευτώ!

And so it is.. We ARE in Montreal! 
After 11 hours on a plane and unfortunately many others in the airport, we have arrived in our new town! The "time" traveling was an awesome experience but jet-lag sucks!

We arrived late at the evening and the only car passing outside our hotel was listening to Antonis Remos!! Ok, it is common sense that Montreal has a large Greek community but this was too much. 

At first sight Montreal seems a green city with a lot of open space. The low rise buildings are the majority but the skyscrapers of downtown are breathtaking. We also saw squirrels and racoons just around the corner and you can easily forget that you are in a big city. However it is a very organized community with very polite and helpful public services. Luckily we have met great people and all seems to getting to the right order.

These first few days we've managed to eat surprisingly well. Home made bread, french cheese, cafe au lait and fresh framboise are only the beginning. We also tried the local delicacy called poutine. The most amazing thing to eat after a long night.

Κάποιος να μου πει που πήγε ο Ιούλιος μου!!

Οι μέρες περνούν με αλύπητο ρυθμό και όλη μου η καθημερινότητα είναι καταγεγραμένη σε λίστες. 

Τα πάντα γίνονται τρομερά αργά και νιώθω ότι I CAN'T GET A BREAK!!

Το μόνο που με κρατάει συγκροτημένη είναι οι λίστες. 

Λίστες σε μικρά χαρτάκια, στο τετράδιο προετοιμασίας, στην ατζέντα που κουβαλάω στην τσάντα μου, στο ημερολόγιο μου.

Λίστες παντού και για όλα.

Γιατί η ικανοποίηση έρχεται όταν τραβάς την πρώτη γραμμή διαγράφοντας τις λέξεις και αυτή η δουλειά ανήκει όντως στο παρελθόν.

Να θυμηθώ να ξεχάσω ότι ο ιούλιος φεύγει

υ.γ.  Amy Winehouse μια από τις φωνές των 00's

Σύγκρουση

Μεγαλώσαμε στη γενιά του Michael Jackson.

Υπάρχουν φορές που θέλεις κάτι τόσο πολύ, που πείθεις τον εαυτό σου ότι συμβαίνει. Η αυτόσυντήρηση όμως του είδους μας, δεν σου επιτρέπει να ονειροβατείς. Η αλήθεια, βρίσκεται κάπου στη μέση;   (Όχι, γιατί ο Michael Jackson ζει.)

υ.γ. Σήμερα 6 δελφίνια κολυμπούσαν στον θερμαικό και ένιωθες σαν ευλογημένος με τον αέρα να λυσομανάει κόντρα σε κάθε "λογική".

του αη γιαννιού

Ήταν παραμονή; ήταν ανήμερα; Θα σας γελάσω. 

Έχω πολλά χρόνια να δω παιδιά να ανάβουν φωτιά στις γειτονιές και δεν είμαι σίγουρη. 

Μια ανάμνηση υπάρχει μέσα μου και μια ιστορία. Δεν ξέρω όμως αν πρόκειται για την ίδια μέρα. 

Στέκομαι στα κάγκελα του Καζάκου και βλέπω τα παιδιά να συγκεντρώνουν ξύλα και χαρτόνια στη διαστάυρωση πάνω από το σπίτι μας. Κάποιος ανάβει τη φωτιά και εγώ παρατηρώ με δέος τους τολμηρούς που την πηδάνε. Σουρουπώνει και η φωτιά δυναμώνει. Όλοι μπαίνουν σε μια σειρά. Εγώ μένω εκεί. Δεν μπορώ να το κάνω..

Έχει περάσει η ώρα, αλλά ξέρει που είναι και δεν ανησυχεί. Οι φωνές και τα γέλια ακούγονται μέχρι μέσα στο σπίτι. Θα αργήσουν να ανέβουν σκέφτεται και ακούει τον ήχο του θυροτηλέφωνου. Η εξώπορτα ανοίγει και αντικρύζει ένα "καπνισμένο" παιδί με μαυρισμένα μούτρα. Ήρθε να ζητήσει νερό γιατί διψάει και θα ξανακατέβει. Βάζει τις φωνές ενώ πηγαίνει στην κουζίνα. Δεν μπορεί να το πιστέψει ότι έγινε μαύρη από την κορυφή ώς τα νύχια. Επιστρέφοντας στην πόρτα, την βλέπει στα μάτια και ακούει μια ήρεμη φωνή να δίνει εξηγήσεις: 

"Καλέ μαμά, αφού σήμερα είναι του αγίου πηδήματος!!"