Όταν μας πέσει ο κυνόδοντας, θα ξαναδούμε Όσκαρ?

Άυριο νωρίς το πρωί οι εικασίες, ευχές, προσδοκίες πολλών από εμάς θα έχουν απαντηθεί. Είδα την ταινία πριν λίγους μήνες, όχι γιατί είναι ελληνική, ούτε γιατί κέρδισε στις Κάννες. Εδώ και καιρό αποφεύγω τις ελληνικές παραγωγές. Το σύγχρονο ελληνικό σινεμά μου φαίνεται υπερβολικό, κραυγαλέο, εκβιαστικό. Αυτά, πάντα, για το δείγμα που έφτασε στα μάτια μου. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις, όμως από επιλογή έχω αποφασίσει ότι μπορώ να ζήσω και χωρίς ελληνικές ταινίες. 

Όταν βγήκε ο Κυνόδοντας, οι φήμες μίλησαν για μια ταινία έκπληξη. Αλλά η έκπληξη ήταν όταν έμαθα πως πρωταγωνιστής ήταν ο Χ. Πασσαλής. Με τον Χρήστο μεγαλώσαμε σε αντικριστά μπαλκόνια. Ένα χρόνο μεγαλύτερος, σε διαφορετικά σχολεία, θυμάμαι να τον γνωρίζω ένα καλοκαίρι, στο πάρκο της Κηφισιάς με τον φίλο του τον Κρίστϊαν. Έξυπνο παιδί και πρώτος μαθητής, όπως έλεγε η μητέρα μου. Θυμάμαι να βλέπω την σημαία στο μπαλκόνι τους, την οποία κράτησε σε κάποια παρέλαση. Θυμάμαι να μαθαίνω πως πέρασε με την πρώτη στο Πολυτεχνείο και πολύ σύντομα να τα παρατάει για να γίνει ηθοποιός και  στη συνέχεια να φεύγει για την Αθήνα. Κάπου εκεί σταμάτησα να μαθαίνω για τον γείτονα.

Χρόνια μετά βρέθηκα να συζητάω γι'αυτόν και την πορεία του και τη δουλειά της ομάδας Blitz.  

Τον Κυνόδοντα τον είδα και μου άρεσε. Καλογυρισμένο και έντονο. Ωμό και ακραίο. Τραγικό αλλά με ένα αίσθημα ελπίδας. Οδηγός επιβίωσης που σε χτυπάει σαν γροθιά στο στομάχι. Το ξεκαθάρισα όμως: Δεν είμαι αντικειμενική!

Καλή επιτυχία Χρήστο και κατά συνέπεια Κυνόδοντα!

Happy Valentine's Day!!

Για εκείνους που σήμερα θέλουν να νιώσουν λίγο διαφορετικά υπάρχει η (κινηματογραφική) λύση!

Valentine's Day Movie Picks: For Lovers and Haters

51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Ευτυχώς που τελείωσε το φετινό φεστιβάλ και μπορούμε πλέον να το ξεχάσουμε. Με βεβαιότητα ήταν το χειρότερο φεστιβάλ που έχω παρακολουθήσει. Ένα πρόγραμμα με εμφανείς ελλείψεις, ελάχιστα αφιερώματα και παράλληλες εκδηλώσεις, μειωμένη κίνηση, χαλασμένη θέρμανση στις αίθουσες του λιμανιού, αυξημένες τιμές στο καφέ του,  συνθήκες μάλλον προσβλητικές προς το πιστό κοινό του θεσμού.

Παρόλα αυτά κατάφερα να δω μια ταινία που ξεχωρίζει.

Silent Souls

Aleksei Fedorchenko

Russia 2010

Ωραία ιστορία, φυσικά τοπία, αισθαντική μουσική. Βασισμένη στο βιβλίο του Denis Osokin με τίτλο The Buntings, η ταινία περιγράφει τα έθιμα των Μέργια μιας φινο-ουγγρικής φυλής που ζούσε στην Ρωσία. Χάρη στην ιστορία ενός ανθρώπου, οι μύθοι και οι παραδόσεις μιας ξεχασμένης φυλής διασχίζει βουνά και θάλασσες και φτάνει μπροστά μας για να μας εξηγήσει τη σχέση ζωντανών-νεκρών.

I feel like speaking

Τρίτη βράδυ στις 10 προβάλλεται στην ΕΤ1 η εκπομπή "Από τον Καλλικράτη στον Καλατράβα". Πρόκειται για αρχιτεκτονική σειρά και είναι η ιστορική και οπτική περιήγηση στην ελληνική αστική αρχιτεκτονική με ξεναγό τον Δ. Φιλιππίδη αρχιτέκτονα, καθηγητή του ΕΜΠ, συγγραφέα πολλών αρχιτεκτονικών βιβλίων. Πολύ καλή προσπάθεια προσέγγισης των σύγχρονων αρχιτεκτονικών θεμάτων με απλουστευμένο καθημερινό τρόπο.

Και πάνω που πήγε να με πιάσει μελαγχολία εντοπίζοντας γύρω μου αρχιτεκτονικές παρωδίες, είδαμε το Inception. Πράγματι είναι από τις καλύτερες ταινίες. Όμως ακόμη περισσότερο μία ωδή στο έργο του Αρχιτέκτονα! Η υπέρτατη δημιουργία με σάρκα και οστά. Σχεδόν τρομακτικό και εθιστικό! Με έκανε να θέλω να ονειρευτώ για να δω τι κόσμους είμαι ικανή να δημιουργήσω.

υ.γ. Σήμερα ξεκινάει το φεστιβάλ κινηματογράφου! ΕΤΟΙΜΟΙ???????

ΓΙΟΡΤΗ

Έφηβη όταν ήμουν, πέρασα κι εγώ τη φάση "ΤΡΥΠΕΣ".

Είχα μια κασέτα τους, την άκουγα συνέχεια και αισθανόμουν πολύ επαναστάτρια. Κατά τα άλλα δεν τους είδα ποτέ live και δεν ήξερα τίποτα περισσότερο γι'αυτούς, πέρα από το ότι ήταν η φωνή της ελληνικής εναλλακτικής ροκ.

Από σήμερα στο Ολύμπιον θα προβάλλεται η ταινία-ντοκιμαντέρ για την μουσική πορεία του Γιάννη Αγγελάκα. Ευκαιρία λοιπόν να ακούσω καλή μουσική και να αποκτήσω άποψη για την ψυχή του συγκροτήματος. 

υ.γ. αφιερωμένο στην Μ. που σήμερα γυρνάει σελίδα στη ζωή της.

strange

Μόλις είδα την πιο αλλόκοτη ταινία έβερ!

Κωμωδία με μια δόση τρέλλας, που σερβίρεται από τον πολυτάλαντο Jim Carrey και τον Ewan Mcgregor.

Όπως συνηθίζω να κάνω, δεν ήξερα τίποτα για την ταινία πριν την ξεκινήσω, πέρα από τον τίτλο και τους πρωταγωνιστές.

I love Philip Morris

Αν σκεφτείς πως κάποτε κάπνιζα αυτή την μάρκα, αποδεικνύεται πως το κίνητρο μου κινητοποιήθηκε από άσχετο λόγο. Ευτυχώς μετά το τέλος της ταινίας βρέθηκα δικαιωμένη και προ (ευχάριστης) εκπλήξεως!
Τι έξυπνη και "πλούσια" ιστορία!! Ο Κάρεη αγνώριστος αλλά και τόσο ίδιος. Και η μουσική επένδυση από τις πιό ταιριαστές! Τόσο απλά, μου άφησε ένα χαμόγελο στα χείλη.

citizen kane

Για να πω την αλήθεια είχα βαρεθεί να ακούω για αυτήν την ταινία. Από τότε που θυμάμαι να ασχολούμαι με τον κινηματογράφο, παντού μπροστά μου εμφανιζόταν ο πολίτης κέην. Και όπως είναι αναμενόμενο, όλα αυτά τα χρόνια απέφευγα οποιαδήποτε επαφή.

Γενικά έχω την τάση πολλά πράγματα που η πλειοψηφία αναγνωρίζει και αποδέχεται, να δυσκολεύομαι να τα εστερνιστώ. Μάλλον γιατί τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται ότι έχω διαφορετικό γούστο. Για πολύ καιρό λοιπόν, άκουγα και διάβαζα σχόλια, με μεγάλη επιφυλακτικότητα. Παρ'ολα αυτά για να έχω ολοκληρωμένη άποψη έπρεπε να δω την ταινία.

Οι ιδανικές συνθήκες βρέθηκαν πριν λίγο καιρό και ευτυχώς όλες οι αμφιβολίες που είχα διαψεύτηκαν. Έχοντας στο μυαλό πως η ταινία είναι 69 χρονών, δεν γίνεται να μη νιώσεις τον ελάχιστο θαυμασμό. Το αφηγηματικό σενάριο, η σκηνοθεσία, οι πρωτοποριακές για την εποχή τους τεχνικές. Πολύ σημαντική ταινία που τόσο αβίαστα σε κερδίζει. Απορώ με τον εαυτό μου, που είχε αμφιβολίες.

Citizen Kane
1941
Orson Welles










10 στα 5 αστεράκια!!
Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Σαρακοστή εν όψη

Καθαρά Δευτέρα σήμερα και το τήρησα το έθιμο! Σηκώθηκα το πρωί και πετάχτηκα στο μίνι μάρκετ της γωνίας. Λαγάνα, ταραμάς και χαλβάς με κακάο. Το καλύτερο σαρακοστιανό πρωινό. Ο ήλιος δε, βοήθησε τους παραδοσιακούς και προς το δάσος είδα ένα δυο χαρταετούς στον αέρα.

Χθες ήταν η μέρα των "βαλεντίνων" και όπως κάθε χρόνο ήταν από τις καλύτερες μέρες για τηλεόραση. Όλα τα κανάλια τέτοια μέρα προβάλλουν το αγαπημένο μου είδος ταινιών. Ρομαντική Κομεντί - Αισθηματική.

Η επιλογή της ημέρας ήταν η ταινία "P.S. I love you"

υ.γ. Από αύριο επιστρέφω πάλι στην ανακαίνιση και πιθανόν να σας παραμελήσω λίγο..

(is it) the end of the world

Έχει γίνει κατανοητό το πόσο μου αρέσει να βλέπω ταινίες. Βλέπω σχεδόν τα πάντα και όποτε έχω χρόνο ξεχνάω να σηκωθώ από τον καναπέ.

Ευχαριστιέμαι πολύ τις ταινίες καταστροφολογίας. Ακραίες και μη, παλιές, σύγχρονες, εφικτές ή όχι, όλες μου γεννούν ένα ανεξάντλητο ενδιαφέρον.

Ο ρόλος του προέδρου της Αμερικής είναι ένας πολύ συνηθισμένος ρόλος σε τέτοιου είδους ταινίες. Γιατί δεν είναι δυνατόν να καταστέφεται ο κόσμος και να μη δούμε τον Λ. Οίκο να περνάει αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Κάποια στιγμή έκανα μια παρατήρηση. Οι περισσότερες ταινίες που έχουν μαύρο ηθοποιό στο ρόλο του Αμερικανού προέδρου έχουν θέμα το τέλος του κόσμου. Και δε μιλάμε μόνο για ταινίες. Υπάρχουν αρκετές αναφορές σε όλους του χώρους των τεχνών.

Είναι να αναρωτιέται κανείς. Ένας μαύρος ηθοποιός δεν έχει το δικαίωμα να πάρει μέρος στην ακρόαση για το ρόλο του προέδρου σε οποιαδήποτε ταινία? Πρέπει να καταστέφεται ο κόσμος? Και αν τελικά πάρει το ρόλο, τι σημαίνει? Πως ένας μαύρος έχει το σθένος να αντιμετωπίσει εξαιρετικά ακραίες καταστάσεις, οπότε προτιμήστε τον και στα εύκολα? Ή ότι ένας μαύρος πρόεδρος ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, όπως και το τέλος του κόσμου.

Το γεγονός είναι ότι στη ζωή και όχι μόνο στις ταινίες η Αμερική εξέλεξε τον Ομπάμα.

Μήπως πρέπει ν' αρχίσω ν' ανησυχώ?

υ.γ. Πολύ ωραία ταινία για ένα μελλοντικό χαοτικό κόσμο
The Road
John Hillcoat
2009

πρωινό ξύπνημα

Τα τελευταία 2 χρόνια πρωινό ξύπνημα τις καθημερινές σημαίνει, ΣΚΑΙ news και Όπρα, ή 9,58 και η φωνή του Γιώργου Τούλα. Σήμερα είχα ανάγκη για ραδιόφωνο. Γιατί πώς αλλιώς να ανοίξει το μάτι μετά από σαββατοκύριακο??

Έχω διαπιστώσει πως τη Δευτέρα είμαι πιο κουρασμένη από όλες τις μέρες της εβδομάδας. Συμβαίνει μόνο σε μένα??

Αυτό το σκ ήμουν κυρίως σπίτι και ασχολήθηκα με δύο αγαπημένα χόμπυ: μαγειρική και ταινίες. Απολογισμός? 3 φαγητά, 3 πίτσες, 1 μήλόπιτα και 3 ταινίες.

Για καλή μου τύχη ότι μαγείρεψα (πρώτη φορά έπλασα ζυμάρι), είχε μεγάλη επιτυχία!! Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για τις ταινίες..

Σε περίπτωση που είστε σπίτι (Κυριακή) και θέλετε να φτιάξετε μηλόπιτα με λάδι, γιατί δεν έχετε βούτυρο, αυτή είναι υπέροχη συνταγή. Και αφού πέτυχε από 'μένα που έφτιαξα το 1/3 της δόσης (και κατάφερα να χωρίσω ένα αυγό στα 3) είναι σίγουρη επιτυχία!!

Η ταινία που δεν πρέπει να χάσετε

Inglourious Basterds

Quentin Tarantino

Ο Ταραντίνο διαφορετικός αλλά συγχρόνως και ίδιος. Σενάριο με σοβαρό θέμα, άσημοι ηθοποιοί, υπέροχη μουσική σε πρωταγωνιστικό ρόλο, μυαλά και έντερα σε κοινή θέα.