zoo

Τρίτη βράδυ. Βασ. Όλγας. Ανάληψη.

Είμαι στο λεωφορείο της γραμμής 8. Όση ώρα είμαστε σταματημένοι στη στάση, το βλέμμα μου καρφώνεται στην "φορτωμένη" βιτρίνα. Πάνω από 15 χρόνια επαναλαμβάνεται αυτή η στιγμή.

ZOO

Το καταλληλότερο όνομα για ένα μαγαζί που συγκεντρώνει όλο το ζωικό βασίλειο. Η χαρά κάθε παιδιού, ή οποιουδήποτε τρέφει αδυναμία στα λούτρινα. Στα λίγα δευτερόλεπτα που χαζεύω τη βιτρίνα, την προσοχή μου τραβάει πάντα το ίδιο ζώο. Η καμηλοπάρδαλη. Ποτέ δε λείπει από αυτήν την ζούγκλα. Είναι με διαφορά το πιό μεγάλο λούτρινο που έχω δει.
Γιατί όμως είναι πάντα εδώ?

Δεν έχει βρεθεί τόσα χρόνια κάποιος να την αγοράσει?