t.g.i.f...not!

Υπάρχουν κάποιες μέρες που απλά πρέπει να μείνεις στο κρεβάτι.

Και όταν τις ζεις, απλά δεν το πιστεύεις ότι όλα αυτά όντως συμβαίνουν!

Τέτοια μέρα πέρασα σήμερα..

Είναι η τρίτη εβδομάδα που τρέχω σαν τον Βέγγο (θεός σχωρέστον!)

Πολλή η κούραση και κάθε πρωινό ξύπνημα είναι και πιο δύσκολο από το προηγούμενο. Όταν σηκώθηκα σήμερα είδα το χιόνι να πέφτει και χάρηκα. Είχε μέρες να χιονίσει και η χθεσινή βροχή έκανε τα πάντα παγωμένα και επικίνδυνα. Είχα ήδη στο μυαλό μου ότι όταν θα χιόνιζε θα φορούσα τις Ugg για να ξεπλυθούν από το αλάτι που έχει αφήσει ένα τεράστιο λεκέ, οπότε ντύθηκα αναλόγως.

Φύγαμε πιο αργά απ' ότι συνήθως και περνώντας από το σχολείο της γειτονιάς τα παιδιά είχαν ήδη μπει στις τάξεις. 

Δύο βήματα απρόσεκτα χρειάστηκαν και αμέσως ένιωσα νερό μέσα στις μπότες. Ο-κ!! είχα νιώσει ξανά υγρασία, αλλά αυτό ήταν κάπως παραπάνω από υγρασία. Ευτυχώς το μετρό είναι κοντά και στο γραφείο έχω άλλα παπούτσια. (Τελικά όλες οι συμβουλές που μας έχουν δώσει για την αντιμετώπιση του καιρού εδώ, έχουν πιάσει τόπο.)

Φτάσαμε στο μετρό και ακούσαμε τις αναγγελίες για ένα ατύχημα και ότι δεν υπάρχει συγκοινωνία στη γραμμή μας. Ταράχτηκα. Το έλεγα και το ξανάλεγα ότι πρέπει να βρω έναν δεύτερο τρόπο να πηγαίνω στη δουλειά αλλά ποτέ μεχρι τώρα δεν έψαξα τα λεωφορεία. Ο κόσμος συσσωρευόταν στην αποβάθρα και κατάλαβα ότι σήμερα είναι η μέρα που θα πάω αλλιώς στη δουλειά. 

Βγήκαμε ξανά έξω. Θα περπατούσαμε την απόσταση μέχρι την μεθεπόμενη στάση του μετρό και από εκεί θα πάρουμε το 161 που το χω δει να περνάει από τον δρόμο στον οποίο βγαίνω από το μετρό της δουλειάς. 

Η απόσταση δεν είναι πολύ μεγάλη αλλά μετά από λίγο τα παπούτσια ήταν πλέον λούτσα. Το χιόνι είχε μετατραπεί σε έντονη βροχή και παντού είχαν δημιουργηθεί λακουβίτσες με νερό. Πήραμε το λεωφορείο μιάμιση ώρα μετά από την ώρα που φύγαμε από το σπίτι. Ήταν τόσο θολωμένα τα τζάμια που απορούσα αν θα καταλάβαινα πότε θα φτάσω έξω από το μετρό της δουλειάς. Πηγαίναμε και πηγαίναμε. Κόσμος ανέβαινε και κόσμος κατέβαινε κι εγώ καθαρίζοντας το τζάμι μπροστά μου τοπικά, έψαχνα για κάτι γνώριμο. Ξαφνικά το λεωφορείο άρχισε να αδειάζει επικίνδυνα και ήθελε πολύ εξυπνάδα για να καταλάβω ότι έχασα τη στάση μου.

Πλησίασα τον οδηγό και του είπα που ήθελα να πάω. Μου είπε ότι το λεωφορείο θα περάσει ξανά από εκεί και θα μας πάρει κανένα 20λεπτο. Κάθησα μπροστά και περίμενα, βρεγμένη και απογοητευμένη. Μόνο όταν κατέβηκα στη στάση κατάλαβα ότι είχα πάρει το λάθος λεωφορείο. Ευτυχώς πήγαινει και αυτό στη στάση Plamonton αλλά από την άλλη πευρά του μετρό. Μπήκα στο μετρό και διέσχισα την αποβάθρα για να περάσω στην άλλη πλευρά. Όταν βγήκα στο δρόμο πέρασε μπροστά μου το 160!

Μου πήρε 3 ώρες να φτάσω στη δουλειά..

From all the days it should have been today the day to wear my Ugg boots!

This was a huge (and not at all dry) mistake..

It took me "only" 3 hours to get to work and I still can't understand why I even got out of my bed this morning!