Διακοπέ ς

Είναι απόλαυση οι διακοπές..

είτε πρόκειται για ένα getaway weekend, είτε πρόκειται για ένα μακρύ ταξίδι αναψυχής, όταν κλείνεις την πόρτα πίσω σου με τη βαλίτσα στο χέρι, νιώθεις άλλος άνθρωπος!

Εγώ κυρίως νιώθω αγχωμένη, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Αυτή τη φορά φύγαμε από το σπίτι για 26 μέρες!!!!! (περίοδος ρεκόρ)

Πήγαμε στην πόλη μου, πήγαμε στην πόλη του και πάνω που αρχίσαμε να κουραζόμαστε αλλά να μας αρέσει, ξεκινήσαμε για το μέρος που ήταν wallpaper στον υπολογιστή μας από τον Μάιο.

Μια φωτογραφία, χίλιες προσδοκίες..

Με αφορμή τον γάμο ενός φίλου αυτή τη φορά (αν και με δυσκολία) πέρασα τα όρια του Ναυπλίου και βρέθηκα στη Μάνη. 

Λιμένι Μάνης

4 μέρες "αποκλεισμένοι" σ'ένα μικρό χωριό. Γνωρίζοντας κόσμο για πρώτη φορά, βιώνοντας μια εφησυχαστική οικειότητα, συζητώντας, πίνοντας, χορεύοντας, στήνοντας μπομπονιέρες, κολυμπώντας σε γαλανά νερά, ήρθα αντιμέτωπη με ένα σωρό συναισθημάτων που είχα να νιώσω από την εποχή που ήμουν παιδί και πήγαινα στην κατασκήνωση. 
Τότε που κατέβαινα από το πούλμαν στη μέση ενός πευκοδάσους, κυκλοφορούσα όλη την μέρα με το μαγιό, γνώριζα κόσμο, έπαιζα ανέμελη, κοιμόμουν για μεσημέρι, έβγαζα τραγουδάκια για την πρωινή επιθεώρηση και βασιζόμουν στα δυο τρία άτομα που ξεχώριζα τις πρώτες μέρες, τις βάπτιζα φίλες και έπαιρνα όρκο ότι δε θα χωρίσουμε ποτέ.

Και όταν έφτανε η τελευταία μέρα, νοσταλγία, θλίψη, ανταλλαγή τηλεφώνων και μια ευχή "του χρόνου να 'μαστε μαζί.." 

Ποτέ δεν περίμενα ότι θα περάσουμε τόσο καλά στο Λιμένι. :)