Σάββατο απόγευμα, ντυμένοι ζεστά κάναμε την υπέρβαση και βγήκαμε από το σπίτι, στον παγωμένο αέρα. Παρά τις μετεωρολογικές προβλέψεις, χιόνι δεν είδαμε αλλά είχε πολύ πολύ κρύο!
Πριν από ένα μήνα πρωτοείδα την αφίσα στους σταθμούς του μετρό και αυτό ήταν αρκετό!
Όταν ήμουν στο Παρίσι ένα από τα αγαπημένα μου μουσεία ήταν το Musee Rodin. Σήμερα, έξι χρόνια μετά, εκείνη η επίσκεψη στο μουσείο είναι από τις στιγμές που θυμάμαι.
Τα γλυπτά του Rodin είναι ολοζώντανα και τόσο "εύθραυστα". Δύσκολα πιστεύεις ότι αυτά τα σκληρά υλικά δίνουν τόση πλαστικότητα. Τόσο πάθος, τόση ένταση, τόσα συναισθήματα κατακλύζουν τα δωμάτια του μουσείου. Και το κτίριο το επέλεξε ο ίδιος ο Rodin για να στεγάσει αρχικά το εργαστήριό του και στη συνέχεια τα έργα του αφήνοντας μια μεγάλη κληρονομιά στις επόμενες γενιές.
Η παράσταση ξεκινησε στις 20:05. Με μια γρήγορη ματιά στο πρόγραμμα κατάλαβα την υπόθεση.
Το 1883 σε ηλικία 43 χρονών ο Rodin γνωρίζει την Camille Claudel. Εκείνη 19 χρονών, ταλαντούχα και φιλόδοξη, εκείνος καταξιωμένος μέντορας, ερωτεύτηκαν παθιασμένα. Υπήρξαν συνεργάτες, εραστές, αδερφές ψυχές. Μια τυχαία εγκυμοσύνη θα αναγκάσει τον Rodin να αναλάβει τις ευθύνες του, όμως θα επιλέξει να μείνει με την μόνιμη σύντροφο του Rose η οποία του στάθηκε στο ξεκίνημα του και είχε γεννήσει το παιδί του. Η σχέση τους τελειώνει και μαζί και η εγκυμοσύνη της Camille. Για λίγο καιρό προσπαθεί να παλέψει με τις σκέψεις της. Ετοιμάζει μια έκθεση της δουλειάς της. Ο κόσμος του Παρισιού δεν την καλοδέχεται. Θεωρούν ότι αντιγράφει τον δάσκαλό της. Θολώνει και ξεσπάει καταστρέφοντας τα γλυπτά της. Η οικογένειά της την κλείνει σ'ένα ίδρυμα. Θα μείνει εκεί, αρνούμενη να συναντήσει τον Rodin, μέχρι το τέλος της ζωής της αφού ακόμη και όταν θέλουν να της δώσουν εξιτήριο, η οικογένειά της αρνείται να δώσει την άδεια.
Η ιστορία τραγική. Η απόδοση τόσο πετυχημένη. Δραματουργία και πάθος μέσα από μία συνεχή κίνηση. Υπάρχει η ιστορία των δύο εραστών και παράλληλα σε δευτερεύουσα πλοκή, ο μικρός αδερφός της Camille προσπαθεί να ανέλθει κοινωνικά με τις γνωριμίες του Rodin. Όλα αυτά εξελίσσονται μέσα από τη χορογραφία του Peter Quanz. Σε όλη την διάρκεια του έργου, 12 χορευτές μεταμορφώνονται σε γλυπτά και συγκλονίζουν με τις ελεγχόμενες κινήσεις (και ειδικά με την ακινησία) τους. 95 λεπτά μπαλέτου που σε αφήνουν συναισθηματικά φορτισμένο.
Πριν από ένα μήνα πρωτοείδα την αφίσα στους σταθμούς του μετρό και αυτό ήταν αρκετό!
Όταν ήμουν στο Παρίσι ένα από τα αγαπημένα μου μουσεία ήταν το Musee Rodin. Σήμερα, έξι χρόνια μετά, εκείνη η επίσκεψη στο μουσείο είναι από τις στιγμές που θυμάμαι.
Τα γλυπτά του Rodin είναι ολοζώντανα και τόσο "εύθραυστα". Δύσκολα πιστεύεις ότι αυτά τα σκληρά υλικά δίνουν τόση πλαστικότητα. Τόσο πάθος, τόση ένταση, τόσα συναισθήματα κατακλύζουν τα δωμάτια του μουσείου. Και το κτίριο το επέλεξε ο ίδιος ο Rodin για να στεγάσει αρχικά το εργαστήριό του και στη συνέχεια τα έργα του αφήνοντας μια μεγάλη κληρονομιά στις επόμενες γενιές.
Η παράσταση ξεκινησε στις 20:05. Με μια γρήγορη ματιά στο πρόγραμμα κατάλαβα την υπόθεση.
Το 1883 σε ηλικία 43 χρονών ο Rodin γνωρίζει την Camille Claudel. Εκείνη 19 χρονών, ταλαντούχα και φιλόδοξη, εκείνος καταξιωμένος μέντορας, ερωτεύτηκαν παθιασμένα. Υπήρξαν συνεργάτες, εραστές, αδερφές ψυχές. Μια τυχαία εγκυμοσύνη θα αναγκάσει τον Rodin να αναλάβει τις ευθύνες του, όμως θα επιλέξει να μείνει με την μόνιμη σύντροφο του Rose η οποία του στάθηκε στο ξεκίνημα του και είχε γεννήσει το παιδί του. Η σχέση τους τελειώνει και μαζί και η εγκυμοσύνη της Camille. Για λίγο καιρό προσπαθεί να παλέψει με τις σκέψεις της. Ετοιμάζει μια έκθεση της δουλειάς της. Ο κόσμος του Παρισιού δεν την καλοδέχεται. Θεωρούν ότι αντιγράφει τον δάσκαλό της. Θολώνει και ξεσπάει καταστρέφοντας τα γλυπτά της. Η οικογένειά της την κλείνει σ'ένα ίδρυμα. Θα μείνει εκεί, αρνούμενη να συναντήσει τον Rodin, μέχρι το τέλος της ζωής της αφού ακόμη και όταν θέλουν να της δώσουν εξιτήριο, η οικογένειά της αρνείται να δώσει την άδεια.
Η ιστορία τραγική. Η απόδοση τόσο πετυχημένη. Δραματουργία και πάθος μέσα από μία συνεχή κίνηση. Υπάρχει η ιστορία των δύο εραστών και παράλληλα σε δευτερεύουσα πλοκή, ο μικρός αδερφός της Camille προσπαθεί να ανέλθει κοινωνικά με τις γνωριμίες του Rodin. Όλα αυτά εξελίσσονται μέσα από τη χορογραφία του Peter Quanz. Σε όλη την διάρκεια του έργου, 12 χορευτές μεταμορφώνονται σε γλυπτά και συγκλονίζουν με τις ελεγχόμενες κινήσεις (και ειδικά με την ακινησία) τους. 95 λεπτά μπαλέτου που σε αφήνουν συναισθηματικά φορτισμένο.
Since I first laid eyes in the sculptures of Rodin (6 years ago) I was amazed of the fluid smooth technique of the artist. It is almost unbelievable how vivid and emotional are these pieces of marble.
For those who missed the opportunity to watch in Montreal the ballet "Rodin/Claudel" choreographer Peter Quanz's first evening length ballet, missed a tragic love story.
Based on the relationship of the great sculptor Rodin and his muse and co-worker Camille Claudet, the ballet brought to life their sculptures and all of the emotion between them. An endless movement/non movement choreography that imposes a whole state of mind.
It was a great experience..
2 σχόλια:
Πόσο όμορφο κείμενο, γραφή, περιεχόμενο, εικόνες, καταπληκτικό, εύγε!
Και πόσο τέλεια προστίθενται κομμάτια στο παζλ της εικόνας της παγκόσμιας τέχνης, ελλάδα, παρίσι, μόντρεαλ...
Καλή συνέχεια ομορφιά μου!
:)) κοκκινίζω..
Δημοσίευση σχολίου