Ένας περίπατος στη Νέα Υόρκη (μέρος 2ο)

Αν είσαι άνθρωπος της τέχνης έχεις τόσες επιλογές από μουσεία και εκθεσιακούς χώρους. Εδώ βρίσκονται μερικά από τα σπουδαιότερα μουσεία του κόσμου. Επιλέγεις το στόχο σου και τον προσεγγίζεις προετοιμασμένος για μεγάλες ουρές και συνωστισμό. 

Ξεκινάς τη μέρα μ'ένα γερό πρωινό γιατί όσα ρούχα αλά SATC και να πακετάρισες παραμένεις τουρίστας και δεν ξέρεις πότε θα είναι το επόμενο σου γεύμα. Περπατάς στους δρόμους και χαζεύεις.. 

Έχει συννεφιά και η ομίχλη κάνει τα κτίρια να φαίνονται τόσο ψηλά που να! αγγίζουν τα σύννεφα. Είναι σάββατο και είναι ήσυχα. Οι δρόμοι ακόμη υγροί από τη χθεσινή καταιγίδα και όμως είναι πεντακάθαροι. Κάθε τόσο ακούς τον ήχο του μετρό και αν σταθείς πάνω από μια σχάρα στο πεζοδρόμιο πολύ σύντομα κάποιος συρμός θα περάσει κάτω από τα πόδια σου. Βλέπεις καπνούς να βγαίνουν από τα φρεάτια του υπονόμου και κοιτάς κάθε τόσο πάνω από τον ώμο σου μήπως ξεχωρίσεις μέσα στο πλήθος κάποιον ήρωα από τους GOSTBUSTERS. 

Βρίσκεσαι για πρώτη φορά σε μέρη που έχεις συναντήσει τόσες φορές σε σειρές, ταινίες, τραγούδια που είναι σαν να τα γνωρίζεις. 

Περνάς την πλαινή είσοδο του Rockefeller Building και ξέρεις ότι κάπου εκεί μέσα στα στούντιο του NBC η Tina F. και ο Alec B. γυρίζουν το επόμενο επεισόδιο της αγάπημένης σου σειράς.

Κάπου εκεί θα δεις και το κατάστημα της LEGO.

Ανηφορίζεις την πέμπτη λεωφόρο όπου θα δεις την πιο περίεργη βιτρίνα.

Μια σειρά από οθόνες που προβάλλουν τα γαλάζια νερά της Καλιφόρνιας στα οποία κολυμπούν χαλαροί κάποιοι σέρφερ, περιβάλλουν την είσοδο του μαγαζιού. Μπροστά από την οθόνη και εκατέρωθεν της εισόδου βρίσκονται δύο δεξαμενές με νερό. Καμία οπτική επαφή με το εσωτερικό του μαγαζιού, ενώ η μόνη επαφή με το προϊόν γίνεται από την επωνυμία του καταστήματος.

 

Κι έτσι κάποια στιγμή φτάνεις στον προορισμό σου.

Για μένα η πρώτη επιλογή πάντα είναι τα μουσεία μοντέρνας τέχνης.

Προτιμώ να μην γοητεύομαι πάντα από αυτά που βλέπω και να έχω λόγους να αντιδράσω και να σκεφτώ. 

Το ΜΟΜΑ δεν είναι πολύ μεγάλο μουσείο και προλαβαίνεις να δεις όλη την μόνιμη έκθεση.

The Dream by Henry Rousseau

Σου έχει συμβεί ποτέ να έχεις μια ανάμνηση για κάτι και όταν ψάχνεις πληροφορίες για αυτό να μην το βρίσκεις πουθενά? Θυμάμαι πως όταν ήμουν στο σχολείο είχα πετύχει στην τηλεόραση μια ταινία για ένα κορίτσι που ζωγράφιζε τέλεια μόνο όταν αντέγραφε κάποιον πίνακα ζωγραφικής. Έτσι είχε αντιγράψει από ένα πίνακα τη ζούγκλα για τα σκηνικά της σχολικής παράστασης και οι δάσκαλοι της έδιναν συγχαρητήρια για το ταλέντο της μέχρι που αποκαλύφθηκε το μυστικό της.

Όλα αυτά επανήλθαν στην μνήμη μου με το που αντίκρυσα τον πίνακα στο ΜΟΜΑ. Ψάχνω πολλή ώρα στο ίντερνετ για την ταινία αλλά τίποτα. Μήπως τελικά ήταν ένα όνειρο σαν όλες αυτές τις εικόνες που ζωγράφιζε ο Rousseau?